marklin 37740, User Manual

5

Informations concernant la locomotive réelle

En 1956, l’office central des chemins de fer fédéraux 

allemands de Munich commanda à l’usine de locomotives 

Krupp, Essen, la conception d’une locomotive diesel polyva-

lente monomoteur. Telle que prévue à l’origine, la machine 

avait une puissance nominale de 1600 ch et, conformément 

au code de l’époque, reçut le numéro de série V 160. Elle de-

vait posséder deux cabines de conduite, deux bogies à deux 

essieux, une vitesse maximale de 120 km/h, une longueur 

maximale h.t. de 16000 mm ainsi qu’un chauffage suffisant 

pour un train rapide de 10 voitures. Une charge maximale 

par essieu de 18 t devait en outre permettre de l’utiliser sur 

les lignes secondaires équipées. Le système de transmis-

sion prévu était un convertisseur de couple hydraulique. La 

puissance du moteur put encore être augmentée à 1900 ch 

durant la phase de conception, grâce à l‘amélioration de la 

charge et du système de refroidissement. 
En 1960/61, la firme Krupp livra six prototypes sous les 

numéros de V 160 001 à 006, qui étaient équipés de diffé-

rents moteurs de 1900 ch et transmissions diverses. En 

1962/63 suivirent quatre autres machines (V 160 007-010) 

de Henschel. Les neuf premières locomotives présentaient 

sous les fenêtres frontales un capot bien arrondi qui leur 

valut rapidement le surnom de «Lollo» (allusion à l’actrice de 

cinéma italienne Gina Lollobrigida). 

Informatie van het voorbeeld

In 1956 sloot Centraal Bureau van de Bundesbahn in 

München een overeenkomst met locomotieffabriek Krupp in 

Essen voor de ontwikkeling van een eenmotorige multifunc-

tionele diesellocomotief. Oorspronkelijk was een machine 

gepland met een nominaal vermogen van 1.600 pk die 

volgens het toenmalige gebruik de serieaanduiding V 160  

zou krijgen. De loc zou twee cabines, twee tweeassige 

draaistellen, een maximumsnelheid van 120 km per uur, 

een lengte over de buffers van ongeveer 16.000 mm en een 

toereikende treinverwarming voor een D-trein met tien 

rijtuigen krijgen. Een maximale belasting per as van 18 ton 

moest de inzet op vernieuwde nevenlijnen mogelijk maken. 

Voor de vermogensoverbrenging waren hydrokinetische 

overbrengingen voorzien. Nog tijdens de ontwikkelingsfase 

van de V 160 kon het motorvermogen door een verbeterde 

druklading en tussenkoeling naar 1.900 pk worden verhoogd. 
In 1960/1961 leverde Krupp zes prototypen als V 160 001-006, 

die met verschillende 1.900 pk-motoren en aandrijvingen 

waren uitgerust. In 1962/1963 volgden nog vier machines  

(V 160 007-010) van Henschel. De eerste negen locs hadden 

onder de voorruit een ronde voorbouw, die ze al snel de 

bijnaam “Lollo“ (naar de Italiaanse actrice Gina Lollobrigida) 

opleverde.