Trix 22227, Manual

5

Informations concernant la locomotive réelle

Durant la seconde guerre mondiale, il était dès 1941 question 

d’une locomotive à vapeur de guerre avec une charge par 

essieu de 18 t, la chaudière de la série 44 et le châssis de 

la série 50 pour des lignes de la Ostmark (Autriche) et des 

territoires occupés de la Russie. Sur les 20 projets proposés 

pour cette „troisième locomotive de guerre“ (KDL 3), deux 

furent finalement retenues. Suite à cela devaient d’abord 

être construites 8000 machines (nombre peu après réduit à 

5000) du type désigné comme série 42. 

Contrairement aux locomotives de guerre de la série 52 is-

sues de la série 50, celles de la série 42 étaient le fruit d’une 

construction entièrement nouvelle. Extérieurement elles 

présentaient le type sobre des locomotives de guerre avec 

cabine de conduite fermée et seulement une fenêtre latérale, 

de simples écrans pare-fumée Degenkolb et des roues por-

teuses à disque. Mais avec les lanternes intégrées au bloc 

cylindres et le court tablier tombant sur les cylindres, elles 

avaient une allure originale. La disposition du dôme et son 

carénage ne correspondaient pas non plus à l’image habi-

tuelle.

Le nombre d’unités initialement prévu ne fut pas atteint du 

fait de la guerre et l’industrie livra au total 865 machines de 

1800 ch atteignant une vitesse de 80 km/h. Grâce à des copies 

réalisées en Pologne et à Wien-Floridsdorf après la seconde 

guerre mondiale, le nombre de machines monta finalement à 

1063. 701 locomotives restèrent dans les zones occidentales, 

un bon nombre d’entre elles n’étant toutefois plus en état de 

marche. La DB s’en sépara assez rapidement, la dernière fut 

réformée le 27 mars 1956. 

Informatie van het voorbeeld

In de Tweede Wereldoorlog stond al in 1941 een oorlogs-

stoomlocomotief met 18 t wielstelbelasting, met een ketel van 

de serie 44 en een onderstel van de serie 50 voor gebruik op 

trajecten in de Oostmark (Oostenrijk) en de bezette gebieden 

in Rusland ter discussie. Uit 20 projectvoorstellen voor de zo-

genaamde “ derde oorlogsstoomlocomotief” (KDL 3) werden 

uiteindelijk twee voorstellen gunstig onthaald. Vervolgens 

moesten uit het als serie 42 aangeduide type bijna 8.000 ma-

chines (kort daarna tot 5.000 gereduceerd) worden gebouwd. 

In tegenstelling tot de uit de serie 50 voorgaande oorlogslo-

comotieven betrof het bij de machines uit de serie 42 om een 

volledig nieuwe constructie. Aan de buitenkant bezaten zij de 

sobere stijl van de oorlogslocomotieven met gesloten machi-

nistencabine en slechts één zijraam, eenvoudige Degenkolb-

windleiplaten en voorloopwielen als schijfwielen uitgevoerd. 

Maar met de in de cilinderblok geïntegreerde lantaarns en 

de korte, naar de cilinders aflopende omloopplaat boden zij 

een markante aanblik. De opstelling en bekleding van de dom 

kwamen eveneens niet met het gebruikelijke beeld overeen.

De oorspronkelijk voorziene stukaantallen werden door de 

oorlog niet allemaal uitgevoerd. In totaal leverde de indus-

trie 865 van deze machines, die 80 km/u snelheid haalden en 

ongeveer 1.800 pk sterk waren. Door replica’s na de Tweede 

Wereldoorlog in Polen en Wenen-Floridsdorf groeide het stu-

kaantal uiteindelijk aan tot 1.063 machines. In de Westzone 

waren er nog 701 locomotieven aanwezig, waarvan vele ab-

soluut niet klaar voor gebruik waren. De DB ontdeed zich be-

hoorlijk snel van deze machines. De laatste werd op 27 maart 

1956 buiten dienst gesteld.